12. Jaap Eend wordt Meester Jaap
Eind jaren ’80 studeerde ik af aan de universiteit in Groningen als leraar 1ste graads Maatschappijleer. En daar moest natuurlijk ook een baan bij worden gezocht. Hiervoor had ik al enkele jaren parttime gewerkt als vrachtwagenchauffeur in het vervoer van vers vlees en op de taxi. Nu moest er maar eens een baantje komen waarvoor je geen zware lichamelijke arbeid hoefde te verrichten.
Die baan werd al snel gevonden. Eerst nog een jaar in Leek aan het Nienoord-college, een openbare scholengemeenschap. Fijne collega’s, goede sfeer op school. Wel benauwd, zo’n hele dag tussen 4 muren. Toen daar te weinig uren over waren kwam ik in Hengelo in Overijssel terecht. Aan het Twickel college, een katholieke scholengemeenschap voor HAVO en VWO.
Zelf gaf ik les in HAVO-4 en VWO 5. Met elkaar heb ik het er nog 7 jaar volgehouden. Lesgeven zelf is leuk maar alles er omheen en vooral de sfeer van het onderwijs, helaas, ik kon er niet aan wennen. Ik miste de vrijheid van mijn werkplaats, terwijl het daarmee steeds beter ging.
Nieuwe ideeën ontstonden en in 1994 hield ik het voor gezien in het onderwijs. Ik was het zat. En er was een nieuw bedrijfsplan: Alle dagen sleutelen, vaak 6 dagen, per week, zou te zwaar zijn voor rug en ledematen. Gekozen werd voor een combinatie van sleutelen, op oldtimer beurzen staan, met een kraam en soms met auto’s en daarnaast regelmatig naar Frankrijk voor de inkoop van oude en jongere eenden. Sommigen voor onderdelen. Sommigen werden ze weer doorverkocht aan doe-het-zelf sleutelaars en sommigen knapte ik zelf op, voor de verkoop. Moesten dan RDW worden gekeurd en ingevoerd wat op zich iedere keer weer een hele sport was.
De keurmeesters wisten vaak maar weinig af van zo’n wagentje. Dus.. boekjes meenemen om ze te laten zien, dat er in de jaren ’50 en ’60 in Frankrijk echt geen knipperlichten op de voorschermen hebben gezeten. Ook heb ik een keer gelachen toen een Dyane bijna in één keer door de keuring kwam, toen de handrem nog moest worden getest; Die deed het niet, zei de keurmeester. En inderdaad de meters sloegen niet uit. Toen vroeg ik hem om het nog eens op de voorwielen te proberen. Op dat moment stonden de achterwielen op de rollerbank. Met een vuurrood hoofd verplaatste hij de auto en kwam de Dyane zonder problemen door de keuring. Toch weer lachend naar huis gereden.
