Schuurvondst van een Franse AZ uit 1961
Een zoon/vader project door Nick en Frans van Eerten, Drenthe februari 2016.
Het bestaat nog steeds; onverwachte schuurvondsten in Nederland. In mei 2015 werd zoonlief getipt over een oude eend in een boerenschuur op een afstand van nog geen 12 km afstand van onze woonplaats. Hij heeft direct een afspraak gemaakt met de eigenaar en is de voiture gaan bezichtigen. Zijn bevindingen waren zeer positief; een complete Citroën 2CV AZ. Tijdens het gesprek van junior met de bezitter van de Citroën, bleek dat de eigenaar er nog geen afstand van wilde doen. Dit kwam Pa eigenlijk wel goed uit, aangezien er naast de al aanwezige Citroën 2CV AZ uit 1962 nog 4 auto’s, 2 motoren en een autotransporter een plaats hadden in de schuur. Daar moest eerst maar eens wat ruimte komen.
De Lancia Flavia Coupé uit 1965, werd te koop gezet, evenals de donorauto. En een motorfiets kreeg een nieuw eigenaar. In oktober 2015 hadden alle overtallige voertuigen een andere liefhebber gekregen en was er ruimte voor een nieuw project.
Na maanden de lippen verzegeld te hebben over een klassieker in een schuur zo dichtbij, heeft zoon weer contact opgenomen met de eigenaar en een afspraak gemaakt om de auto over te nemen en op te halen. Pa heeft zich tijdens de gehele periode en de uiteindelijke transactie op de achtergrond gehouden, omdat de zoon meer dan voldoende kennis in huis heeft om een goed oordeel over de toestand van een 2CV te kunnen vellen. Met de aanwezige trekker de auto met moeite van zijn plaats gekregen. 4 lege banden en vastzittende rem(men).
Banden opgepompt, een wiel verwisseld, spatborden erop en op de trailer gelierd. Tijdens het oplieren werd het een van de oude achterbanden te veel en met een oorverdovende knal gaf hij de geest. Maar de onwillige band verloor het toch van de handlier en binnen de kortst mogelijk tijd stond de lelijke eend op de aanhanger en voor het eerst in bijna 20 jaar weer in het volle daglicht. Na dat de koop door junior ook financieel was afgerond bij de eigenaar thuis, de paar kilometer naar huis gereden. Met onderweg uiteraard de nodige bekijks en opgestoken duimen. Thuis gekomen, de hogedrukreiniger erop gezet en het stof van jaren en uilensh.t eraf gespoeld. Er onder vandaan kwam een knetterharde Citroen 2CV AZ. Met een datum van de eerste registratie 09 november 1961 in de plaats Saint Quentin (Fr). Opvallend is dat de lak van de linker achterdeur en voorspatbord vrijwel onaangetast zijn door de vliegroest. Vermoedelijk zijn die nog een keer door een nieuw aangemaakt verfbad gegaan bij de fabricage.
De auto is nog tot 1994 nog in gebruik geweest bij zijn Franse eigenaar. Dit was te herleiden uit de bijgeleverde papieren en carte grise. In 1997 is de eend uit Frankrijk gehaald door de Nederlandse eigenaar, die hem wilde restaureren. De auto werd gestald In de schuur van zijn ouders en de oorspronkelijke plannen voor restauratie zijn door allerlei oorzaken niet gerealiseerd.
De conditie van de hele eend was onvoorstelbaar goed, zelfs geen lichte roestvorming op de bekende zwakke plekken zoals voetenbak, raamframe, reservewielbak, onderzijde deuren en achter binnenschermen. Zelfs de deurrubbers waren niet verhard. De direct zichtbare schade is ontstaan door een lekkende accu. Het huis van de regelklep van de verwarming/ruitondooier is gedeeltelijk weggevreten door het accuzuur. Gelukkig had de Eendekooi nog vervanging hiervoor. De grootste schade is echter ontstaan door een muizennest in de rechterkant van het chassis. De vele generaties muizen die het nest bevolkten, hebben met hun urine een behoorlijke schade aan het chassis toegebracht.
Dus is besloten om de carrosserie en chassis te scheiden om zodoende het noodzakelijk laswerk te kunnen doen. Zo gezegd zo gedaan. Met behulp van de brug en hoge bokken is de scheiding tot stand gebracht. Hierbij nog een foto van de schuurvondst op de brug met aan de linkerkant zijn jongere (Bleue) broertje uit 1962. Het doel is om de schuurvondst te conserveren en niet te restaureren naar een concours staat. Dit houdt in dat het voertuig in een technisch goede staat wordt gebracht en alle noodzakelijke onderdelen vervangen gaan worden. Een complete motor- en versnellingsbak revisie en natuurlijk de remmen. Van de oorspronkelijke kleur Embrun zal “brun” meer de overhand hebben dan “Em”.
Na het voorzichtig verwijderen van de bodemplaat zijn de nieuwe “ingewanden” ingelast door de jongere generatie. Pa heeft het plaatwerk nog even lekker ingesopt met onder meer hammerite en een conserveringsmiddel dat ook wordt gebruikt in de scheepvaart voor onder andere ankerkluizen en dergelijke. Het mengsel is naast het vermogen om metaal te beschermen ook goed bestand tegen invloed van zout (zee-)water en is vocht verdrijvend. Inmiddels is al een liter of 5 gebruikt voor chassis en carrosserie. Daarna is de nieuwe bodemplaat aangebracht en vast gelast. In de tectyl gezet en kan er zo dus weer jaren tegen.
Met de nodige inspanning de beide veerpotten onder handen genomen. Stelmoeren en dergelijke goed gangbaar gemaakt. Alle bewegende delen weer in vers vet en kopervet gezet en nieuwe stofhoezen aangebracht. De batteurs gedemonteerd voor verversing van de daarin aanwezige olie en ook om toegang te krijgen tot de voorste wiellagers. Hierna het chassis met zijn tweeën omgekeerd en van de brug af gereden. Daarna is de carrosserie aan de beurt, waar nog wat laswerk gedaan moet worden aan de onderzijde van de rechter dorpel. Waar de kriksteun aan de voorzijde volledig verdwenen bleek.
Wordt vervolgd.
